سلامت روان و خطرات انتشار اشتباهات سهوی آموزش‌های مجازی

به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، از سرگرمی های روزهای کرونایی دیدن و پخش کردن کلیپ های اشتباهات و سوتی های دانش آموزان و معلمان و حتی والدین بچه ها در فضای مجازی شده است،

پسر بچه شیرازی که برای فرار از تکلیف به معلمش می گوید: مادرم سکته مغزی کرده یا دختر کوچولویی که در حال از حفظ خواندن شعر کتاب درسی خود، بخاطر فراموشی از دست خودش ناراحت و عصبی می شود و به سر و صورت خود میزند!

خانم معلمی که در هنگام تدریس به یکی از اهالی خانه که از جلوی دوربین لپ تاپ عبور کرده، ناسزا می‌گوید! و چندین و چند کلیپ و وُیس دیگر که خنده به لب همه ما آورده است! 

شاید این موارد در نگاه اول خنده دار و جالب توجه به نظر برسد اما اگر عمیق تر به موضوع توجه کنیم، با فاجعه‌ای روبرو می شویم که عمق و زوایای مختلف آن را گذشت زمان نمایان تر می کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

کودکانی که معصومانه و بدون سانسور فیلم های خود را برای معلم یا گروه های آموزشی مدرسه می‌فرستند و آنها را محرم خود می دانند، ولی ناگهان، این فیلم به عنوان سوژه جدید من و شما و فقط برای چند ثانیه خنده در فضای بی‌رحم مجازی پخش می‌شود!

و ما فقط با یک کلیک و بدون قصد هیچ آزاری، برای لحظه ای خنده، آنرا برای دوستان می‌فرستیم! اما به روح و روان آن کودک فکر نمی کنیم؟!

اینکه خنده های ما برای او به چه قیمتی تمام می‌شود؟!

آیا این کودک دیگر می تواند در بین همکلاسی های خود سر بلند کند؟! آیا اعتماد به نفس خود را حفظ می‌کند؟

 نکته دیگر این است که سایر دانش آموزان نیز همیشه دلهره پخش خطاهای خود را دارند.، آیا من به عنوان پدر یا مادر، فیلم اشتباه خنده دار کودک خودم را برای دوستانم میفرستم؟!آیا معلم چنین کاری میکند؟!

خندیدن و شاد بودن، شرط اساسی سلامت روح و روان است و هیچ کس با خنده مخالف نیست، مخصوصاً این روزها که همه به انبساط خاطر و آرامش و نشاط بیشتری نیازمند هستند، اما نه وقتی که به هم بخندیم و نه باهم!

باید فکر کنیم که برای چند لحظه خندیدن و فراموشی و تسکین موقتی ناراحتی ها، چه بلایی بر سر روح و روان و اعتماد به نفس آن دانش آموز و معلمی می آید که به یمن وجود فضای مجازی، همه جا پر شده از کلیپ اشتباه سهوی او! معلمی که دائم نگران پخش شدن فیلم و صدای خود در فضای مجازی و برچسب خوردن در جامعه است، چگونه میتواند در آرامش و امنیت خاطر، تدریس کند؟چگونه می تواند نگران جایگاه اجتماعی و آبروی خود نباشد؟

 دانش آموزی که تمام اعتماد به نفسش را با یادآوری احتمال پخش کلیپ یا صوت اشتباهش، فراموش می کند و دائم در اضطراب و هراس به مسخره گرفته شدن، به سر می‌برد! چگونه می تواند به یادگیری فکر کند؟

بدون تردید، دانش آموزی که با تمسخر همکلاسی ها و دوستان و اقوام و پخش تصویر و صدایش سبب خنده دیگران می شود، دچار آشفتگی شخصیتی می گردد و اثر نا مطلوب آن تا مدت ها در یاد و خاطره او می ماند.

با این روند، روز به روز دلسردی و عدم انگیزه در بین معلمان و دانش آموزان و حتی والدین آنها، افزایش پیدا می کند و همین موضوع باعث افت کیفیت در آموزش های مجازی و افزایش نگرانی ها و فرسایشی شدن روند تعلیم و تربیت می شود.

جای بسی تعجب است که بعضی از والدین، خودشان بعد از ضبط ویدئوهایی از آموزش مجازی فرزندانشان، بدون اطلاع از ضربه ای که به روح و روان فرزند خود می زنند، آن ها را منتشر می کنند.

شاید این کلیپ ها برای کسانی که خودشان درگیر آن نشده اند، خنده آور و کُمدی به نظر بیاید اما برای کسانی که صدا و تصویرشان در فضای مجازی پخش شده، به جز خاطره بد و ناراحتی و شکستن حریم ها چیزی در بر ندارد و از دید صاحب نظران، سبب به خطر افتادن و کاهش میزان سلامت روان در جامعه هستند.

اگر شخص بخواهد به شکایت و پلیس و قوه قهریه متوسل شود هم، تنها موجب اتلاف وقت و انرژی است و صورت خوشی ندارد، گرچه این حق هر کسی است که از حقوق اجتماعی خود، دفاع کند....

معلمان و دانش آموزان باید به بسیاری از ایدئولوژی ها، اعمال ، باورها و رفتارها و حقوق فردی و اجتماعی یکدیگر احترام بگذارند. دانش آموزان، معلمان و والدین باید بدانند، همان طور که در کلاس درس حضوری حریم کلاس حفظ می شود و هیچ کدام نمی توانند با ضبط وقایع و اشتباهات، باعث هتک حرمت دیگری شوند، کلاس درس مجازی نیز از این حریم و احترام مستثنی نیست و تمام اتفاقات و صحبت ها به منزله امانتی است که نباید با بیرون بردن آنها به خارج از حریم آن جمع، به آن خیانت کرد!

چه آن معلمی که فیلم و صوت های ارسالی دانش آموزان و یا والدین را منتشر می کند و چه آن دانش آموزی که معلم خود را با پخش کلیپ های تدریسش نگران می کند، هر دو به خطا رفته اند و به یک میزان مقصر هستند.

نکته اینجاست که درمورد هر دو گروه، یک تاسف عمیق وجود دارد و آن هم رعایت نکردن حقوق یکدیگر است یعنی نه آن معلم و نه این دانش آموز هیچ کدام در این موارد رعایت حقوق یکدیگر را نکرده اند و بخشی از این تاسف به جامعه برمی گردد که قبح ماجرا برایشان از بین رفته و یاد نگرفته است رعایت حریم ها چه معنایی دارد!

درباره همین موضوع با سالم جعفری، دکترای روانشناسی بالینی به صحبت نشستیم، جعفری به نظریه برنارد واینر در حوزه انتصاب اشاره کرد و گفت: این نظریه بیان می‌کند، بزرگی مسائل و مشکلات، انسانها را از پا در نمی‌آورد بلکه برچسب هایی که به واسطه آن مسائل به آدم ها می‌خورد باعث می شود که انسان ها واکنش نشان دهند، مثلاً اگر به یک بیماری برچسب بدشانسی و بدبختی بخورد، آن بیماری می تواند فرد را افسرده کند.

جعفری به آزمایشی اشاره کرد که در دانشگاه استنفورد انجام گرفته و نتیجه جالبی از آن گرفته شده است.

آزمایش مورد نظر به این شرح بوده است که: دو گروه دختر و پسر انتخاب شدند که هوش و استعداد تحصیلی آن ها توسط یک گروه آزمون گر، مورد سنجش قرار میگرفت.

گروه پسر ها به عنوان گروه گواه انتخاب شدند و بدون هیچ اعمال نظری به صورت استاندارد در دو مرحله مورد آزمون قرار گرفتند.

اما در مورد گروه دختران، موضوع متفاوت بود. در مرحله اول، آزمون گر ها در حال آزمون به دختر ها به عمد نسبت های خوبی مثل شما با دقت و باهوش و فهمیده و کاربلد هستید، می‌دادند. در این مرحله، نتیجه آزمون دختر ها ۶۴ درصد از پسرها بالاتر بود.

در مرحله دوم، آزمون گر ها به عمد، در حین آزمون به دخترها نسبت های بدی میدادند و آنها را تمسخر و تحقیر می‌کردند. در این مرحله نتیجه گروه دخترها ۸۴ درصد افت نسبت به گروه پسرها را نشان می داد.

این موضوع یعنی افت ۱۲۸ درصدی به خاطر انتصاب!

جعفری تاکید کرد: پخش کردن یک فیلم و یا صحبت یک دانش آموز و یا معلم، شاید به نظر ساده بیاید اما یک خطر جدی است که سه پیامد خطرناک برای جامعه در پی دارد.

وی ادامه داد: اولین نتیجه این کار، تاثیری است که انتصاب تمسخر، تحقیر، احساس ضعف و خندیدن بر عزت نفس و اعتماد به نفس افراد دارد و آن ها را زیر سوال می برد، دومین نتیجه این است که این افراد دچار ترس اجتماعی (سوشیال فوبیا) می شوند و احتمال اختلال فراوانی ترس از جمع و ابراز وجود به دلیل خندیدن و تمسخر دیگران، افزایش می یابد، رزومه بد بازخوردی منفی در بعضی از جمع ها خصوصاً در دوران کودکی دارد. زیرا رفتار و بازخورد با هم ارتباط مستقیمی دارند.

وی تصریح کرد: یک رفتار با بازخورد مثبت تقویت می شود و با بازخورد منفی، تقلیل می یابد. پس بچه ای که در جمع صحبت و ابراز وجود کرده، اگر با تمسخر و تحقیر مواجه شود دچار ترس از مسخره شدن توسط جمع می‌گردد و چه بسا دیگر نتواند هیچ وقت به صحبت و ابراز وجود در جمع بپردازد.

جعفری ادامه داد: بالاخره سومین و خطرناک ترین نتیجه ای که پخش این کلیپ ها در فضای مجازی برای جامعه دارد، عادی شدن یک نابهنجاری به هنجار است. معمولا در جنگ های نرم، ترور شخصیت صورت می گیرد به این صورت که اشخاص مهم و شخصیت های علمی و مذهبی و بزرگان یک کشور و فرهنگ را با پیوست کردن جُک و تمسخر و تحقیر به آنها، از اعتبار می اندازند.

این روانشناس گفت: عادی شدن تمسخر و بیان تحقیر آمیز نقاط ضعف دیگران و هنجار شدن این ناهنجاری بزرگترین جنگ فرهنگی ما با خودمان است.

وی در پایان تاکید کرد: جنگ‌فرهنگی و روانی که علیه دانشمندان، محققان، اندیشمندان، استادان، پدران و مادران آینده درست کرده ایم، یک خطر جدی است.

بیایید تصمیم بگیریم پس از مشاهده کلیپ های اشتباهات سهوی دانش آموزانو والدین آنها و معلمان عزیز و زحمت کش، نفر بعدی انتشار دهنده نباشیم و قطع کننده زنجیره نشر سریع آن شویم.

امام علی (علیه السلام) می فرماید: «هر که دنبال نشر عیب های مردم باشد، خداوند عیب های او را بر ملا سازد.»، بیایید ما دیگر اشتباه دانش آموزان و معلمان را پخش نکنیم.

انتهای پیام/د

منبع: فارس

کلیدواژه: سلامت روان فضای مجازی دانش آموزان اعتماد به نفس فضای مجازی دانش آموزان روح و روان کلیپ ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۵۵۳۴۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اهمیت مدیریت استرس در جهان امروز

کارشناسان آمریکایی می‌گویند میلیون‌ها نفر در این کشور هر ساله علائم بیماری روانی را تجربه می‌کنند و تعداد افرادی که به دلیل تشدید استرس به دنبال مراقبت‌های سلامت روان هستند رو به افزایش است.

به گزارش ایسنا، بخشی از مطالعات آماری در ایالات مختلف نشان داده است همچنین موارد ابتلا به یک «وضعیت حاد سلامت روان» که اغلب به عنوان یک اختلال روان پریشی، اختلال دوقطبی یا یک اضطراب شدید یا اختلال خوردن تعریف می‌شود و به طور قابل توجهی عملکرد و زندگی روزمره افراد را مختل می‌کند، در بین آمریکایی‌ها رو به افزایش است.

از سوی دیگر بررسی‌های اخیر سازمان جهانی بهداشت (WHO) نیز تایید می‌کند با گذر زمان و افزایش مشکلات و بحران‌ها در زندگی بشر امروزی، شمار افرادی که به نوعی از اختلالات روان دچار هستند، بیشتر و بیشتر می‌شود و همچنین با در نظر گرفتن این موضوع که بنابر آمارهای قبلی از هر هفت نوجوان یک نفر به این اختلالات دچار است این آمار می‌تواند نگران کننده‌تر باشد.

این سازمان اعلام کرد در سال نخست همه گیری کووید-۱۹ میزان ابتلا به اختلالات شایع روان از قبیل افسردگی و اضطراب بیش از ۲۵ درصد افزایش داشته است.

تدروس آدهانوم، دبیرکل سازمان جهانی بهداشت پیش‌تر خاطر نشان کرد تمامی افراد به گونه ای با بیماران مبتلا به اختلالات روان مواجه هستند. برخورداری از سلامت روان به مفهوم سلامت جسم است و تغییر سیاست و عملکرد در سلامت روان می تواند مزایای واقعی و اساسی برای افراد، جوامع و کشورها به همراه داشته باشد. سرمایه گذاری روی سلامت روان، سرمایه گذاری برای برخورداری از زندگی و آینده بهتر برای همه است.

آدهانوم با اشاره به اینکه هنوز در اغلب کشورها اهمیت سلامت روان در اولویت قرار نگرفته است یادآور شد حتی پیش از آغاز همه گیری کووید-۱۹ تنها تعداد محدودی از افراد که به کمک نیاز داشتند به درمان‌های موثر و با کیفیت دسترسی داشتند. به طور مثال بیش از ۷۰ درصد از افراد مبتلا به روان‌پریشی در جهان از دریافت کمک محروم بوده‌اند.

اما آنچه انسان امروزی بیش از هر اختلال یا بیماری مشخص روانی دیگری با آن دست به گریبان است شرایط یا شنیده‌های استرس‌زا هستند و بسیاری از ما حتی گاهی بیش از حد خود را در معرض این استرس‌ها قرار می‌دهیم مانند پیگیری و دنبال کردن بیش از اندازه اخبار و وقایع ناخوشایند غافل از اینکه در این مورد یا بسیاری از رفتارها و اقدامات روزمره دیگر، نیازمند مدیریت فردی هستیم به گونه‌ای که سلامت روان و زندگی روزمره خودمان را مختل نکنیم.

کارشناسان سلامت نیز توصیه می‌کنند هرچند به واسطه دسترسی به اطلاعات می‌توانیم هر لحظه در جریان رویدادهای جهانی باشیم اما برای استفاده بهینه از این امکانات باید حد و مرزهایی را برای خود تعیین کنیم تا دچار آسیب‌های جدی جسمی و روانی نشویم و حتی در شرایط و موقعیت‌های سخت زندگی که برای بسیاری از مردم دنیا اجتناب‌ناپذیر هستند نیز بتوانیم تعادل عصبی - روانی خود را به شیوه‌ای مناسب حفظ کنیم.

یکی از هشدارهای متخصصان در اینگونه مواقع در مورد افرادی است که کنترل استرس و اضطراب خود را از دست می‌دهند و مدیریت احساسی آنها دچار مشکل می‌شود. در این خصوص اصطلاحی وجود دارد که دوره ای از استرس شدید ذهنی یا عاطفی را توصیف می کند و روانپزشکان در گذشته آن را «بحران یا فروپاشی عصبی» می‌نامیدند. در این وضعیت روحی، استرس آنقدر زیاد است که فرد قادر به انجام فعالیت‌های عادی و روزمره نیست.

اصطلاح بحران عصبی یک اصطلاح بالینی نیست. این یک اختلال مرتبط با سلامت روان نیز نیست بلکه در گذشته از آن برای توصیف بسیاری از شرایط مختلف مرتبط با سلامت روان استفاده می‌شد اما امروزه دیگر توسط متخصصان استفاده نمی‌شود. با این حال، این بدان معنا نیست که وضعیت بحران عصبی یک پاسخ سالم به استرس است. در واقع، کاملا برعکس است و گاهی اوقات می تواند نشان دهنده یک مشکل اساسی مانند افسردگی یا اضطراب باشد.

به علاوه هیچ دلیل مشخصی برای بحران عصبی وجود ندارد. هر چیزی که منجر به استرس بیش از حد شود می تواند آن را تحریک کند. به طور کلی، احساس استرس و ناتوانی در کنار آمدن با این وضعیت ممکن است منجر به احساس خستگی شدید شود که نتوانید وظایف عادی روزانه خود را انجام دهید. برخی از اتفاقات یا شرایطی که ممکن است باعث بحران عصبی شوند، شامل یک تراژدی ناگهانی در زندگی، یک تغییر اساسی در زندگی، استرس مداوم در محل کار (گاهی اوقات به عنوان «فرسودگی شغلی» شناخته می شود)، اضطراب، افسردگی، بد خوابی، مورد سوء استفاده قرار گرفتن و مشکلات اقتصادی هستند.

تجربه مقداری استرس بخشی طبیعی از زندگی است. هنگامی که احساسات بیش از حد طاقت فرسا می‌شوند، می‌توانند به یک بحران ذهنی کمک کنند. در حالی که تجربه این بحران می‌تواند ناتوان کننده باشد اما اقدامات و توصیه‌هایی وجود دارد که می توانید انجام دهید و تا حدی زیادی راهگشا هستند. شناخت علائم، انجام اقدامات پیشگیرانه و درمان می تواند کمک کننده باشد.

در واقع یک مرحله از بحران عصبی منجر به ناتوانی در عملکرد طبیعی، حداقل به طور موقت می شود. با این حال، چندین علامت می تواند نشان دهد که شما یا کسی که می شناسید، ممکن است در مسیر تجربه استرس طاقت فرسا باشید.

علایمی که باید جدی گرفته شوند

در ادامه به نقل از «وب ام دی»، برخی از علائم و نشانه هایی که باید مراقب آنها باشید را معرفی می‌کنیم:

احساس علائم اضطراب یا افسردگی

احساسات و اعمال مرتبط با اضطراب یا افسردگی پاسخ های رایج به استرس هستند از جمله:

- عزت نفس پایین

- ترس

- تحریک پذیری

- نگرانی

- احساس درماندگی

- به راحتی عصبانی شدن

- کناره گیری از خانواده و دوستان

- از دست دادن علاقه به فعالیت های مورد علاقه‌تان

- دشواری در تنفس

- گریه کردن غیرقابل کنترل

- افکار خودآزاری یا خودکشی

متخصصان تاکید دارند وقتی استرس مدیریت نشده و غیرقابل تحمل می‌شود، می تواند منجر به بحران عصبی شود.

مشکل در تمرکز

مطالعات نشان داده است که استرس هم بر ذهن و هم بر بدن شما تأثیر می گذارد. استرس طولانی مدت می تواند منجر به تغییرات ساختاری در مغز شود که می تواند بر حافظه شما تأثیر بگذارد و منجر به مشکل در تمرکز شود. در موارد شدید، کورتیزول بیش از حد حتی می تواند منجر به از دست دادن حافظه شود.

بی‌خوابی

برای برخی افراد، استرس بیش از حد ممکن است باعث بی خوابی شود و به خواب رفتن و در خواب ماندن سخت شود. وقتی نمی توانید بخوابید، مغز و بدن شما نمی توانند ریکاوری شوند که به نوبه خود می تواند منجر به بدتر شدن استرس و اضطراب شود. کمبود خواب همچنین می تواند بر سلامت جسمی شما و همچنین عملکرد ذهنی شما تأثیر بگذارد. برخی دیگر ممکن است با پرخوابی به استرس پاسخ دهند که ممکن است به مشکلات روحی و جسمی نیز منجر شود.

خستگی مفرط

استرس بیش از حد ممکن است باعث ایجاد احساس خستگی شدید شود. ممکن است به دلیل اینکه به اندازه کافی نمی خوابید احساس خستگی کنید یا حتی ممکن است به دلیل خواب زیاد احساس خستگی کنید. با گذشت زمان، خستگی مزمن همراه با استرس می تواند منجر به فروپاشی روانی شود.

تغییرات در اشتها

استرس می تواند تغییراتی در اشتهای شما ایجاد کند. برخی افراد با پرخوری با استرس مقابله می کنند که می تواند منجر به افزایش وزن ناخواسته شود. برای برخی دیگر، استرس می تواند منجر به کاهش اشتها شود.

مشکلات گوارشی

استرس و اضطراب می تواند منجر به مشکلات معده مانند گرفتگی عضلات، نفخ، یبوست و اسهال شود. اگر مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر هستید، استرس ممکن است باعث تشدید و عود بیماری شود که می تواند باعث ناراحتی گوارشی شود. اگر استرس دارید و شروع به مشاهده هر یک از این علائم کرده اید، می تواند نشانه ای از این باشد که شما در راه یک فروپاشی عصبی هستید.

توهمات

در برخی موارد، استرس شدید حتی می‌تواند باعث توهم شود. ممکن است چیزهایی را بشنوید یا ببینید که واقعاً وجود ندارند.

استرس غیرعادی نیست و درمان دارد

غیرعادی نیست که در زندگی تحت فشار قرار بگیرید. اگر احساس می کنید استرس شما بیش از حد شده است، با پزشک خود صحبت کنید. آنها ممکن است شما را به یک روانشناس یا روانپزشک ارجاع دهند. پزشک شما همچنین ممکن است بتواند درمان علائم فیزیکی را ارائه دهد.

درمان مناسب برای بحران عصبی عمدتا به علت آن و شرایط بیمار بستگی دارد. برخی از راهکارهای مفید و درمان‌های رایج آن عبارتند از:

تغییرات در سبک زندگی

خستگی ذهنی یکی از ویژگی های رایج برای یک بحران ذهنی است. برای برخی، استراحت و کاهش استرس می تواند یک درمان خانگی موثر باشد. این تغییرات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

- کاهش تعداد تعهدات روزانه

- پیاده روی یا اضافه کردن نوعی ورزش به روتین روزانه

- داشتن یک رژیم غذایی سالم

- استراحت کردن در زمان نیاز

- مدیتیشن

- گذراندن زمان در طبیعت

دارو درمانی تحت نظر متخصص

پزشک متخصص نیز ممکن است داروهای افسردگی یا داروهای ضد اضطراب را برای کمک به علائم بحران عصبی تجویز کند. اگر استرس شما باعث بی خوابی می شود، ممکن است یک داروی خواب برای شما تجویز شود. اختلال در خواب می تواند استرس و اضطراب را بدتر کند.

روان درمانی

روان‌درمانی که به عنوان «گفتار درمانی» نیز شناخته می‌شود، به شما کمک می‌کند تا علائم فروپاشی عصبی و خطر ابتلا به یک فروپاشی عصبی دیگر را کاهش دهید. صحبت کردن با یک متخصص می تواند به شما کمک کند تا افکار خود را پردازش کنید و راه حل هایی ایجاد کنید که استرس و اضطراب شما را کاهش دهد.

انتهای پیام